18 maja 1781 roku – w Cuzco w Peru stracono Tupaca Amaru II, indiańskiego przywódcę antyhiszpańskiego powstania. Był potomkiem ostatniego inkaskiego króla Tupaca Amaru. Marzył o odrodzeniu się państwa Inków. Kierował indiańskim powstaniem przeciwko panowaniu hiszpańskiemu w Peru, które początkowo odnosiło sukcesy, ale ostatecznie zakończyło się klęską Tuż przed egzekucją został zmuszony do oglądania śmierci swojej żony oraz najstarszego syna.
Czytaj dalej »
21 listopada 1831 roku – w Lyonie wybuchło pierwsze powstanie tkaczy przeciwko trudnym warunkom pracy oraz niskim wynagrodzeniu. Trzy lata później wybuchło ponownie. Obydwa zostały krwawo stłumione prze francuskie wojsko. Zginęło w powstaniach około 1000 tkaczy, 10 tys. osób z Lyonu i przedmieść zesłano na wygnanie, a wielu trafiło do więzienia.
Czytaj dalej »
15 sierpnia 1919 roku – doszło do masakry w Mysłowicach w rejencji opolskiej, podczas której niemieccy funkcjonariusze oddziału Grenzschutz Ost otworzyli ogień do protestujących górników wraz z rodzinami, którzy domagali zaległych wypłat. Zginęło 7 górników, 2 kobiety oraz 13-letnie chłopiec. Stało to jednym ze zdarzeń, które doprowadziły do wybuchu I powstania śląskiego.Czytaj dalej »
Już jutro kolejna rocznica powstania warszawskiego. Obraz powstania jest przedstawiany jako bohaterski zwycięski zryw. Jednak zapomina się , że powstanie wykrwawiło Warszawę, unicestwiło polską młodzież i poniosło absolutną klęskę. O ile należy się szacunek dla jego uczestników to jednak należy poddać krytyce dowództwo i jego decyzję. Klęskę powstania nie krytykowały wyłącznie osoby w kraju, ale także spora część środowiska emigracyjnego. Pytanie zasadnicze brzmi: dlaczego 31 lipca 1944 roku w godzinach popołudniowych, w kwaterze generała Bora-Komorowskiego wydano wyrok śmierci na setki tysięcy mieszkańców i wyrok zagłady na stolicę i jej dobra? I co sprawiło, że ten niepoczytalny wyrok został wykonany?Czytaj dalej »
29 czerwca 1881 roku – wybuchło tzw. Powstanie Mahdiego – zbrojne wystąpienie derwiszów przeciwko Egiptowi i Wielkiej Brytanii, które miało charakter zarówno religijny, jak i wyzwoleńczy. Przywódcą był Muhammad Ahmad Ib Abd Allah podający się za proroka zwany Mahdim. Po zdobyciu stolicy kraju, Chartumu, powstanie rozszerzyło się na cały Sudan zagrażając interesom angielskim w Egipcie. Państwo Mahdiego, trwało dość krótko i ostatecznie upadło w 1898 roku i w rezultacie Sudan został kondominium angielsko-egipskim.Czytaj dalej »
historiamniejznanaizapomniana.wordpress.com 