Tag: Rosja

Sobór Zmartwychwstania Pańskiego w Sankt Petersburgu

Historia zapomnianaDodaj komentarz

Widok na sufit i mozaiki Soboru Zmartwychwstania Pańskiego w Sankt Petersburgu. Budowle wzniesiono nad Kanałem Gribojedowa w miejscu, gdzie w 1881 roku został śmiertelnie ranny w wyniku zamachu car Aleksander II. Staż też pochodzi inna nazwa soboru – Cerkiew na Krwi. Pracę rozpoczęto w 1883 roku i trwały do 1907 roku. Świątynia została zaprojektowana według pomysłu Alfreda Parlanda i Ignatija Małyszewa. Powierzchnia świątyni wynosi 1642 m², a wysokość 81 m. Sobór wybudowano w tradycyjnym rosyjskim stylu, panującym w budownictwie sakralnym w XVI i XVII wieku i jest bogato dekorowany. Z zewnątrz widoczne są płytki ceramiczne, mozaiki, szkliwione cegły, marmur, granit oraz różnorodne detale architektoniczne m.in. kokoszniki. Cebulaste kopuły są złocone i emaliowane. Wnętrze niemal całkowicie pokryte jest dekoracją mozaikową, która przedstawia sceny z Nowego Testamentu, wizerunki świętych oraz 144 herby regionów, prowincji i miast z czasów panowania cara Aleksandra III. W 1932 roku za czasów ZSRR świątynie zamknięto i planowano zburzyć. Plany te przerwał wybuch wojny radziecko-niemieckiej w czerwcu 1941 roku. W 1968 roku władze radzieckie uznały budowle za zabytek i podjęły decyzję o renowacji świątyni. W 1997 roku zakończono prace konserwatorskie i została ponownie otwarte. Obecnie jest jedną z głównych atrakcji turystycznych Petersburga.

Autor: Jacek Czubacki

Koriacy w zbrojach z łukami, 1901 r.

Historia zapomnianaDodaj komentarz

1901 rok. Syberia. Koriaccy mężczyźni w tradycyjnych zbrojach z łukami. Fotografia była zrobiona przez amerykańską ekspedycje badawczą Jesup North Pacific Expedition. Autorem zdjęcia jest rosyjski etnograf Władimir Jochelson. Koriacy jestem ludem paleoazjatyckim, blisko spokrewnionym z Czukczami. Zamieszkują wschodnią Syberię, głównie półwysep Kamczatka w jego północnej części, gdzie w 1930 roku utworzono Koriacki Okręg Autonomiczny. Poza tym żyją w obwodzie magadańskim i Czukockim Okręgu Autonomicznym. Od XVIII wieku wyznają prawosławie[, ale zachowali jednak liczne pozostałości szamanizmu. Połowa z nich posługuje się językiem koriackim, reszta rosyjskim. Koriacy tradycyjnie dzielą się na dwie grupy. Jedną z nich stanowią zamieszkujący w głębi lądu półkoczownicy, zajmujący się głównie hodowlą reniferów. Druga grupa Koriaków tradycyjnie prowadzi osiadły tryb życia, zamieszkując stałe osiedla na wybrzeżu i zajmując się głównie polowaniami na morskie ssaki oraz rybołówstwem.

Autor: Jacek Czubacki

Gmach Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego

Historia zapomnianaDodaj komentarz

Na zdjęciu gmach Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego im. M.W. Łomonosowa. Jeden z największych rosyjskich uniwersytetów publicznych w Moskwie. Uczelnia została założona w 1755 roku przez cesarzową Elżbiety z inicjatywy uczonego Michaiła Łomonosowa. Pierwotna siedziba znajdował się na Placu Czerwonym, w miejscu dawnego Muzeum Historycznego. W latach 1786–1793 u zbiegu dzisiejszych ulic Hercena i prospektu Marksa, powstał nowy budynek, który spłonął w 1812 roku. W następnych latach rozbudowane nowe budynki w pobliżu dawnej siedziby. W 1948 postanowiono przenieść uniwersytet na Wzgórza Worobiowe. Obecny gmach powstał projektu Lwa Rudniewa i został wybudowany latach 1949–1953. W do lat 70-tych XX wieku powstał nowy kompleks budynków.Na obszarze ponad 320 ha. Składa się z 30 głównych budynków i 20 budynków pomocniczych. Znajduje się też tutaj park i ogród botaniczny oraz  obiekty sportowe i obserwatorium astronomiczne. Główny gmach jest jednym z architektonicznych symboli Moskwy. Uniwersytet liczy 21 wydziałów, ponad 200 katedr, 360 laboratoriów, 163 gabinety studyjne oraz 8 instytutów naukowych i badawczych.

Autor: Jacek Czubacki