80. rocznica zaprzysiężenia 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki

15 lipca 1943 roku, uroczystości zaprzysiężenia 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki

15 lipca 1943 roku – w Sielcach nad Oką w ZSRR w 533. rocznice zwycięstwa bitwy pod Grunwaldem, odbyła się przysięga żołnierzy 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Przysięga została poprzedzona mszą odprawioną przez kapelana 1. Dywizji ks. Wilhelma Kubsza. Po zaprzysiężeniu żołnierze przedefilowali przed trybunę honorową. „Kościuszkowcy” byli zalążkiem Wojska Polskiego na walczącego w latach 1943-45 na froncie wschodnim podczas II wojny światowej, przechodząc szlak bojowy od Lenino do Berlina. Po 1989 roku systematycznie została zapomniana i wypierana z pamieci przez IPN, historyków, polityków i media. Władze państwowe wraz z panującą polityką historyczną zrobiła z żołnierzy kombatantów gorszej kategorii, którzy mieli rzekomo „zniewolić” Polskę. Przez niektórych historyków i publicystów uznających, że byli „nie byli prawdziwym Wojskiem Polskim” albo za „nieprawdziwych Polaków”.

60. rocznica wybuchu epidemii ospy we Wrocławiu

Epidemia czarnej ospy we Wrocławiu. Prawdopodobnie szpital ospowy w Prząśniku 1963 r. Fot. Archiwum Państwowe.

15 lipca 1963 roku – we Wrocławiu ogłoszono stan pogotowia w związku z epidemią ospy prawdziwej, który trwał do 19 września. Dwa dni później informacja pojawiła się w prasie. Groźną zakaźną chorobę przywiózł do Polski powracający z Indii oficer Służby Bezpieczeństwa. Miasto zostało na kilka tygodni sparaliżowane i odcięte od reszty kraju. Mimo tego ospa wydostała się poza Wrocław i leczono ją także w innych województwach. Kwarantanną objęto ponad 2 tys. osób. W czasie trwania epidemii zachorowało 99 osób, z których 7 zmarło. Dzięki działaniom służb granicznych, porządkowych, sanitarnych, lekarzy i szczepieniom udało się zapobiec dalszemu szerzeniu się epidemii.

80. rocznica ludobójstwa wołyńskiego

Pomnik poświęcony Ofiarom Zbrodni Wołyńskiej na Skwerze Wołyńskim w Warszawie, fot polskaniezwykla.com

11 lipca 1943 roku – nastąpiła kulminacja ludobójstwa ludności polskiej na Wołyniu, dokonanej przez ukraińskich nacjonalistów z UPA. Szacuję się, że z rąk z UPA zginęło w latach 1943-44 na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej wedle szacunków ok. 50-60 tys. Polaków, a w odwecie polskim zginęło ok. 2-3 tys. Ukraińców. Nacjonaliści ukraińscy mordowali również Żydów oraz Ukraińców nieprzychylnych UPA, którzy pomagali Polakom. Wiele ofiar było też wśród osób z małżeństw mieszanych. Ofiarami padali także Czesi, Rosjanie i Ormianie. Niestety obecnie z powodów politycznych sprawa rzezi wołyńskiej również próbuje się zamieść pod dywan, nie wyjaśniając w jej pełni, ani nie przeprowadzając pochóków ofiar. Ofiary na Wołyniu wydają się „gorsze” od tych w Katyniu. Bo w Katyniu zginęła „elita” wojskowa, a na Wołyniu zwykli chłopi, kobiety i dzieci.