Międzynarodowa grupa naukowców dokonała niezwykłego odkrycia związanego z badaniem genomu neandertalczyków. Wyniki opublikowano na łamach czasopisma naukowego „Current Biology”. Na ich podstawie ustalono, że neandertalczycy odziedziczyli co najmniej 6% swojego genomu od przedstawicieli nieznanej linii przodków współczesnych ludzi. Ponadto wykazano, że ci nieznani wymarli ludzie przybyli ok. 250 tys. lat temu do Eurazji, pozostawiając po sobie potomków z większością neandertalskich genów.
Międzynarodowa grupa badaczy w której wchodzą uczeni z: Uniwersytetu w Addis Babie, Uniwersytetu Botswany, Uniwersytet Fudan w Szanghaju, Uniwersyteyu Huberta Kairuki, Uniwersytetu w Yaoundé pod przewodnictwem Uniwersytetu Pensylwanii odkryli w genomie neandertalczyków 6% nieznanych genów przedstawicieli nieznanej linii przodków współczesnych ludzi. Wykazano również, iż ci nieznani wymarli ludzie przybyli ok. 250 tys. lat temu do Eurazji, pozostawiając po sobie potomków z większością neandertalskich genów.„ – Znaleźliśmy ślady, które świadczą o przepływie genów pomiędzy przodkami człowieka współczesnego a neandertalczykami. Grupa ta opuściła Afrykę 270–250 tysięcy lat temu. W pewnym sensie kuzynami wszystkich współcześnie żyjących ludzi. Byli bardziej podobni do nas niż do neandertalczyków.” – powiedział Alexander Platt z Perelman School of Medicine, który jest jednym z głównych autorów pracy
Zespół naukowców doszedł do tego wniosku, porównując genom neandertalczyka ze zróżnicowanym zestawem genomów współczesnych populacji żyjących w Afryce subsaharyjskiej. Z uwagi to, że do krzyżowania się pomiędzy Homo neanderthalensis a Homo sapiens dochodziło głównie na obszarze Eurazji, z tego powodów u mieszkańców Afryki może nie występować wiele genów neandertalskich. Jednak dwa lata temu w innym badaniu okazało się, że mieszkańcy Afryki mają zadziwiająco sporo wspólnego z neandertalczykami. To z kolei potwierdzało większy wpływ neandertalczyków na genom Afrykańczyków niż do tej pory uważano. Aby lepiej to zrozumieć przebadano genom 180 osób z 12 populacji żyjących w Kamerunie, Botswanie, Tanzanii i Etiopii. Na początku skupiono się na poszukiwaniu neandertalskiego DNA, a następnie porównano z genom z genomem neandertalczyka sprzed 120 tys. lat.
Wyniki ujawniły, że u wszystkich badanych osób odkryto DNA przypominjące DNA neandertalczyków, co wskazuje na szeroko rozpowszechnione zjawisko. W większość było DNA odziedziczone przedstawicieli nieznanej linii przodków współczesnych, którzy przekazali neandertalczykom swoje geny ok. 250 000 laty emigrując z Afryki do Eurazji. Opierając się na tym możne wywnioskować, że ok. 6% neandertalskiego genomu pochodziło od człowieka współczesnego. W oparciu o to można ukazać, że u części populacji subsaharyjskich zauważono dowody powrót do Afryki Homo sapiens zaraz po krzyżowaniu się w neandertalczykami. Do dzisiaj najwięcej śladów tego powrotu, bo aż 1,5% genomu odziedzczonego oni po neandertalczykach znajdziemy u Amharów w Etiopii i Fulanów w Kamerunie. „ – To badanie podkreśla znaczenie włączenia zróżnicowanych etnicznie i geograficznie populacji do genetyki człowieka i badań genomicznych” – mówi Sarah Tishkoff z Uniwersytetu Pensylwanii , współautorki badań.
Naukowcy postanowili także sprawdzić, czy domieszka genów Homo sapiens była dla neandertalczyków była korzystna lub też nie. Znaleziono większość DNA Homo sapiens w niekodujących regionach DNA neandertalczyków. To oznacza, że geny naszych przodków był wypierany z genomu neandertalczyków, ponieważ prawdopodobnie miał niekorzystny wpływ na ich przetrwanie. Taki proces możemy zaobserwować również u współczesnych ludzi, gdzie DNA neandertalskie jest stopniowo wypierane. ” –Neandertalskie wersje genów działały świetnie u neandertalczyków. Ale gdy zostały wstawione do genomu H. sapiens, wywołały problemy. Zarówno H. sapiens jak i H. neanderthalensis stopniowo pozbywali się aleli drugiego gatunku. W ciągu 500 000 lat, kiedy to przodek neandertalczyka oddzielił się od przodka człowieka współczesnego i kiedy to genom człowieka został wprowadzony do genomu neandertalczyka, staliśmy się tak różnymi gatunkami. Pomimo łatwości w krzyżowaniu się – hybrydy powstałe z połączenia H. sapiens i H. neanderthalensis nie radziły sobie zbyt dobrze. A to oznacza, że już wtedy zaszliśmy daleko na drodze ku utworzeniu różnych gatunków” – podsumowanie Platt.
Badania te otwierają nowe możliwości badania ewolucji człowieka poprzez identyfikację genetycznego odniesienia populacji, zajmującego część ludzkiego DNA drzewa genealogicznego, której wcześniej brakowało w zapisie genomicznym i kopalnym.
Autor: Jacek Czubacki
źródła: Current Biology, Live Science, Phys.org, Penn Today
historiamniejznanaizapomniana.wordpress.com 