Recenzja książki „Czy to jest człowiek?”

Z cyklu książki, który warto przeczytać. Druga recenzja książki, którą przedstawiam na swoim blogu jest to „Czy to jest człowiek. Rozejm. Pogrążeni i ocaleni” autorstwa Primo Leviego. Opisano w niej przeżycia autora, będącego ofiarą niemieckiego obozu zagłady „Auschwitz-Birkenau”.

Primo Levi urodzony w Turynie był Włochem, żydowskiego pochodzenia, członek ruchu antyfaszystowskiego, który został zesłany do obozu w lutym 1944 roku. Po wojnie w 1947 roku wydał swoje wspomnienia obozowe . „Czy to jest człowiek”, które doczekały kilku wznowień i tłumaczeń w wielu językach. Po wstępnie selekcji trafił do podobozu Auschwitz-Monowitz na początku do budowy fabryki Buna. Następnie dzięki temu, że był wykształcenia chemikiem został zatrudniony w laboratorium chemicznym. Jego relacja z życia obozowego jest opisowa i rzeczowa z uwzględnieniem wiele szczegółów, wciąga czytelnika, który z czasem zaczyna się utożsamiać się z autorem.

Primo Levi jako wnikliwy obserwator obrazuje obozową rzeczywistość: niewolniczą pracę, ekstremalne warunki i codzienną walkę o przeżycie. Z jednej strony szczęśliwa ocalony, a z drugiej strony naznaczony przez piętno obozowe. Trapią człowieka i nie pozwalają mu zapomnieć co przeżył i doświadczył. Człowiek może wyjść z obozu, ale nie obóz z człowieka. Co oznacza, że gdy raz się doświadczy tego, to pozostaje się z tym do końca życia. Ta trauma miała wpływ na jego dalsze życie i myślenie. Autor przytacza fakty, dając świadectwo czym jest wojna, obóz i zetknięcie ze śmiercią. Książka jest do dziś aktualna i jest jednocześnie przestrogą, do czego może doprowadzić nienawiść do ludzi o odmiennej narodowości, religii czy poglądach.

Jest to ważne, ponieważ z rok na rok coraz więcej odchodzi autentycznych świadków II wojny światowej, którzy przeżyli koszmar wojny, co może dawać pole do popisu do manipulowaniu i fałszowanie historii. Zwłaszcza jest widoczne, gdy często się romantyzuje wojnę jako przygody, zapominając, czym jest naprawdę. Primo Levi zmarł w 1987 roku, lecz pozostawił świadectwo, które powinno być przestrogą i memento mori.

Autor recenzji: Jacek Czubacki

Jeśli podobał ci się zarówno ten wpis jak i inne to zachęcam do wspierania mojej pracy poprzez patronite. wejdź w link https://patronite.pl/historia-zapomniana/

Początki internetu jaki dzisiaj znamy – www

Historie mające duże znaczenie dla rzeczywistości, która nas otacza, to na pewno historie związane z nauką i ważnymi odkryciami. Czasami nie są one dostatecznie znane, ponieważ wiele technologii, z których obecnie korzystamy, powstało pod koniec zeszłego stulecia, a rzadko historycy na lekcjach zdążają szczegółowo omówić ten okres. W niniejszym artykule zaprezentuję jedno z takich wydarzeń i kto wie, może będzie to początek nowego cyklu artykułów.

Czy 11 listopada był od zawsze Świętem Niepodległości?

11 listopada co roku obchodzimy święto odzyskania niepodległości przez Polskę w 1918 roku. Jednak mało kto to zdaje sobie sprawę, że jest to data umowna. W zasadzie na dobrą sprawę również dobrze moglibyśmy świętować dzień 7 lub 14 listopada. Dzień 11 listopada był obchodzony ze środowiskami powiązanymi z Józefem Piłsudskim. Formalnie zostało ustanowione jako święto niepodległości w 1937 roku przez dyktaturę sanacji. Wcześniej różne organizacje i partie np. PPS, konserwatyści czy też monarchiści organizowały własne obchody. Z kolei Endecja nie miała swojej własnej daty do której mogłaby nawiązywać. Jest to pewna ironia, ponieważ współczesne środowiska narodowe obchodzą 11 listopada, które było świętem „piłsudczyków”. Przed wojną byłoby to nie do pomyślenia.

105. rocznica powstania rządu Daszyńskiego

W nocy z 6 na 7 listopada 1918 roku w Lublinie w pałacu Lubomirskich przy placu Litewskim, powołano Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej. W jego skład weszli główni przedstawicieli lewicy niepodległościowej Polskiej Partii Socjalistycznej oraz Polskiego Stronnictwa Ludowego. Premierem pierwszego polskiego rządu w historii niepodległej Polski został Ignacy Daszyński. Rząd lubelski w swoim programie postulował szereg reform m.in. wprowadzenie 8-godzinnego dnia pracy, reformy rolnej, nacjonalizacji przemysłu, ubezpieczeń społecznych i świeckiego nauczania w szkole. Pomimo tego, że Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej miał zaledwie swój epizod to odegrał ważną rolę w historii polskiej państwowości.

80. rocznica powstania „Platerówek”

19 sierpnia 1943 roku w Sielcach nad Oką w Związku Radzieckim sformowano 1. Samodzielny Batalion Kobiecy im. Emilii Plater, w składzie 1. Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. Od nazwy patronki jednostki Emilii Plater, były nazywane potocznie „Platerówkami”. W maju 1945 roku przeddzień zakończenia II wojny światowej ogółem w szeregach 1. I 2. Armii Wojska Polskiego służyło i walczyło około 9,3 tys. żołnierek