Suknia popołudniowa, 1897 r.

Na zdjęciu suknia popołudniowa z ok 1897 roku. Należała do francuskiej hrabiny Élisabeth Greffulhe. Suknia został uszyta z jedwabiu i atłasu. Hrabina, która była uznawana za ówczesną ikonę mody, często wybierała głęboką zieleń, ponieważ miała podkreślać kolor jej włosów. Jej postać była pierwowzorem fikcyjnej księżnej Oriany Guermantes z powieści „W poszukiwania straconego czasu” Marcela Prousta. Obecnie suknie może zobaczyć na wystawie w muzeum historii mody Palais Gallier w Paryżu.

Autor: Jacek Czubacki

Pomnik Serca René de Chalon, XVI w.

Na zdjęciu Pomnik Serca René de Chalon z II połowy XVI wieku. Znajduje się w kościele St. Etienne w Bar le Duc we Francji. Jest to grobowy pomnik typu transi, gdzie wapienna rzeźba przedstawia ciało zmarłego w stanie pośmiertnego rozkładu. Powstał w latach w latach 1544-57, a jego autorem jest rzeźbiarz Ligier Richier. Pomnik jest hołdem księcia René de Chalon, który zginął w 1544 roku w bitwie pod Saint-Dizier mając 25 lat. Szkielet jest rozmiarów ludzkich, mierzy 1,77 m. Przedstawiony jest jako półżywy – mięśnie i skóra są w stanie rozkładu, wysuszone zwijają się i zwisają nieestetycznie, spod resztek rozpadającego się, zgniłego mięsa wystają kości. Lewe ramie jest uniesione w stronę nieba, w lewej dłoni szkielet symbolicznie trzyma własne serce, które podobno przez długi czas stanowiło relikwiarz dla prawdziwego serca księcia. Prawa dłoń natomiast uporczywie szuka serca, które przestało już bić, przestało być elementem korpusu, przestało być żywym elementem ciała.

Autor: Jacek Czubacki