Archeolodzy podczas badań w pobliżu Ściany Płaczu odkryli pieczęć sprzed ponad 2000 lat. Została wykonana z ametystu i pochodzi z okresu Drugiej Świątyni. Na pieczęci przedstawiano wizerunek gołębia i roślinę – persymonę, o której jest wzmianka m.in. w Biblii.
Czytaj dalej »
Marmurowa rzeźba „Śpiąca piękność” (niem. Dornröschen) z 1878 roku, autorstwa niemieckiego rzeźbiarza Ludwiga Sussman-Hellborna. Obecnie możną ją zobaczyć w muzeum sztuki w Alte Nationalgalerie w Berlinie.
Autor: Jacek Czubacki
Na zdjęciach liczący ponad 2300 lat Wielki Teatr w ruinach miasta Efez w Turcji przed wykopaliskami i zaraz po nich. Znajduje się w zboczu góry Pion przy zbiegu ulicy Marmurowej i drogi. Budowę teatru rozpoczęto w III wieku p.n.e za czasów sprawowania władzy przez Lizymacha. Z tego okresu do dzisiaj zachowała się orchestra i w prawie niezmienionym układzie widownia, która nieco zmodyfikowano podczas odbudowy przeprowadzonej przez Klaudiusza i Trajana. Największe zmiany zostały wprowadzone w konstrukcji sceny, którą powiększono i obniżono do wysokości 2,7 m nad poziom orchestry. Do sceny z dwóch boków dobudowano rampy a w głębi zbudowano budynek sceniczny – skene. Pierwsze i drugie piętro fasady zbudowano podczas panowania Nerona a trzecie dopiero pod rządami Septymiusza Sewera. Fasadę sceny ozdobiono kolumnami i niszami, w których umieszczono rzeźby. Rzymskim elementem są także sklepienia nad wejściami do teatru. Widownia teatru została podzielona diazomami na trzy części, promieniście rozmieszczone przejścia wprowadzają podział na 12 sektorów. W półkolu o promieniu 154,0 m i wysokości 38,0 m przygotowano miejsca dla 24 tysięcy widzów. Na galerii były dodatkowe miejsca dla około 1000 osób. Jest to największy i dobrze zachowany teatr na świecie. Do dzisiaj na nim odbywają się koncerty podczas corocznych Efeskich Festiwali Muzycznych.
Autor: Jacek Czubacki
Obraz „Drapiący się pies”, II połowa XVIII wieku, okres późnego królestwa Joseon. Jego autorem był koreański malarz Kim Du-ryang (1696–1763). Obecnie obraz znajduje się na wystawie w Muzeum Narodowym Korei w Seulu.
26 października 1931 roku – w Warszawie rozpoczął się bezprawny, pokazowy proces brzeski 11 przywódców Centrolewu, która była koalicją PPS-u, PSL-u „Wyzwolenia”, PSL-u „Piast” i Stronnictwa Chłopskiego. Władze nadały procesowi charakter propagandowy, łamiąc standardy demokracji i prawa człowieka. Zarzucano opozycji rzekome przygotowywanie zamachu stanu na władze państwowe. Trzy miesiące później skazano na kary więzienia m.in. trzykrotnego premiera Wincentego Witosa, Władysława Kiernika, Norberta Barlickiego i Hermana Liebermana. Do tej pory nie zrehabilitowano ofiary procesu brzeskiego.
Czytaj dalej »
historiamniejznanaizapomniana.wordpress.com 